هلن پارک هرست (HELEN PARKHURST)

او را در کتاب های دانشگاه خود در مراکز دولتی و خصوصی و از کتاب هایش چیزهایی خوانده اید به خصوص دانشجویان مراکز تربیت معلم که با روش تدریس و فلسفه ای که او در دوران خودش نه انقلاب بلکه کمتر از آن هم نبود آشنا هستند .بهتر است از کتاب های او برایتان بگوییم تا بیشتر با او آشنا شوید .او متولد ۱۸۸۷ می باشد.

۱-آموزش و پرورش در طرح دالتون (۱۹۲۲)

۲-ریتم کاردر آموزش و پرورش (۱۹۳۵)

۳-بررسی جهانی کودک (۱۹۵۱)

نام او خانم هلن پارک هرست (HELEN PARKHURST) در سال ۱۸۸۷ در شهر دوراند وسیکانسین در کشور آلمان به دنیا آمد او در سال ۱۹۰۷ از کالج معلمان ایالتی وسکانسین فارغ التحصیل شد ، پیشه نویسندگی  و تدریس در دانشگاه را به کارهای مداوم خود اضافه نمود .از دیگر فعالیت هایش  مبتکر طرح دالتون و بنیانگذار دانشکده دالتون.;” />

اصل آزادی ،اصل تعامل گروه ،اصل روانشناسی نقطه نظر ،آزمایشگاه.کنفرانس و تکلیف،فعالیت های گروه، از اصول و ویژگیهای طرح دالتون بود که مبتی بر کار فردی بود .

لازم است به طور خلاصه اصل آزادی عمل رابیان کنیم این اصل بیانگر آن است که کودک هم مانند یک انسان بزرگ دارای تفکر و تعقل و مهمتر از آن دارای آزادی در بیان و شرکت در بحث و در عمل است .ما نباید در روال زندگی طبیعی کودک خللی را وارد سازیم و کودک مطابق میل و علاقه و فطرت طببعی خود در زندگی حرکت می کند و هر عملی از بزرگان که موجب امر و نهر و دستور و جنبه ای از آنرا داشته باشد آزادی را از کودک گرفته و او ار از مسیر زندگی خود دور میکند و در نهایت آموزش هایی که در خانواده و مدرسه صورت میپزیرد بدون نتیجه خواهد بود.

حول اصلی فلسفه او و نظریاتش بر اصلت کودک چینش شده است.او میگوید فعالیت های مدرسه را با احتیاجات بدنی ، عقلی ،اجتماعی ،  عاطفی هماهنگ وسازگار نماید.یعنی وقتی کودک وارد مدرسه می شود باید به رشد همه جانبه او احترام گذاشته شود این رشد میخواهد در تمام ابعاد رشدی تعادل وجود داشته و مطابق سن کودک با آنان رفتار شود.

در کلاس به دانش آموزان فرصت آزادی بحث و تحقیق داده شده و به دانش اموزان این انگیزه و خود آگاهی را داده تا در انجام کارهایش از منابع گوناگون کمک بگیرد و این انتظار رفته چنین فعالیت هایی دانش آموزان را از آغار تحصیل ، به تلاش و کوشش شخصی روی بیاورد تا در آینده فردی کارامد شده و میل به همکاری میان آنها تقویت گردد.

طبق نظراو این فعالیت ها برای کودکان ۸ تا ۱۲ ساله مفید است (مقطع سنی تحصیلی ابتدایی مدرسه در کشور ایران هم تقریبا همین مقدار است).

هر جا سخن از فلسفه می شود اگر در حول موضوع تربیتی باشد اگر از اصول آن فلسفه سخنی بیان نشود بلاشک از اولین انتقاداتی که وارد است به اصول آن میباشد.

حال باید اصول روش دالتون :

۱- تشریک مساعی دانش آموزان با معلم به منظور ایجاد عادت و تحقیق فردی و شخصی و استقلال در اندیشه

۲- کاهش استفاده از روش های تلقینی و گفتاری

۳- تبدیل کلاس درس به آزمایشگاه به منظور کمک به دانش آموزان که شخصا به تجربه و خود آموزی روی آورند

۴- اندیشه در برابر حقایق تا در مقابل ظواهر

۵- ایجاد ارتباط و پیوستگی بین افکار و تجارب به منظور سهولت در یادآوری آنها

۶- آزاد گذاشتن دانش آموزان به منظور دستیابی به نتایج مطلوب به صورت فردی و شخصی و عدم دخالت در امور جز به هنگام ضرورت

۷- ایجاد عادت به مطالعه تحلیلی در کودکان

۸- رعایت کامل تفاوت فردی به این منظور که هر دانش اموز متناسب با میزان سطح علمی و عقلی خود با گروه مناسبی فعالیت و همکاری کند.  

آزادی محدود، ایجاد شرایط برای احساس تعلق به گروه، تلاش برای درک مطلب به وسیله کودک، تبدیل کلاسهای زمان قدیم به آزمایشگاههای مجهز،حذف شیوه ی سنتی درس پس دادن و جایگزینی کنفرانس و تحویل برگه ای شامل راهنمای تکلیف ماهیانه به جای تکالیف روزانه، جلسات ادبی، مباحثات، سخنرانی های عمومی و کارهای نمایشی به ترتیب خلاصه ی اصول و ویژگی های مدرسه ی دالتون بود

 طرح دالتون درکشورهای مختلف مثل انگلستان، آلمان سوئیس، هلند، اتریش، پرو، شوروی،ژاپن وچین مورد استقبال قرار گرفت وهم اکنون شکلهای گوناگونی از این نوع مدارس درنقاط مختلف جهان وجود دارد

اما هر طرحی که ایجاد می شود به دنبال خود منقدانی را به جلو می آورد که از آن جمله انتقادات می توان به :

۱- کودک را خسته می کند.

۲- تنها معلم بسیار قوی و تربیت شده می تواند آنرا به نحو مطلوب بر کلاس خود به کار بندد.

۳- گاه دانش آموزان را به رقابت غیر سازنده بر می انگیزد.

تأکید بر یادگیری فردی،غیراجتماعی بودن،نامناسب بودن برای آموزش و پرورش جمعی، از انتقادات وارد بر طرح دالتون است که کوشش های بعدی در جهت تعادل بین برنامه های فردی و اجتماعی طرح به عمل آمد.

او در مدرسه ای که به نام روش او یعنی دالتون  در شهر نیویورک نام نهاده بود مدیریت آن را بر عهده گرفت و تا پایان زمان بازنشستگی اش در سال ۱۹۴۲ در آنجا باقی ماند.او در سه دهه از زندگی اش به سخنرانی و به موسسات خود در سراسر جهان کمک میکرد او چندین بار هم  در رادیو و تلویزیون فعالیت های عمده ای را به دنبال داشت. و در سال ۱۹۷۳ چشم از جهان فرو بست.